Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011




-κάτι δανεικό...κάτι παλιό...κάτι σχεδόν ασπρόμαυρο

-στις λεωφόρους που ξετυλίγονται φιλμ
χαρακωμένα από καιρό...

-μόνο αυτός ο προβολέας υποφέρει
απο τόσα μπλεγμένα και χαρακωμένα φιλμ
στο ακάλυπτο κοντερ μιας προβολής

-κι αν αυτό το κοντέρ, της παράνομης προβολής θα έλεγα,
σουρουπώνει τους δείχτες,
τότε τι δανεικό θα τολμούσα να ποζάρω;

-την ανατολή της ευκρίνειας
που κρατάει για πορτοφόλι
ένα αρνητικό φιλμ

-έλιωσε η ευκρίνεια αγαπημένη,
τη στιγμή εκείνη που θέλησαν το φιλμ να εμφανίσουν...
θήκη χάρτινη στις τσέπες μου η ανατολή

-κι αν έλιωσε με λίγη παραφίνη επιπλέον,
φτιάχνεις ένα πανέμορφο κερί
μετά επανω του, θα κόμεις τη χάρτινη θήκη
της ανατολής και θα βάψεις
μωβ τις τσέπες σου
κοίτα τους άλλους πόσο κόκκινο και μπλε
σκορπάνε για να καταφέρουν
να σου προσφέρουν το χρώμα σου

-οι φλέβες σου κύλησαν στων χεριών μου τη ψυχή απόψε
μωβένια απόχρωση η αλήθεια σου

-έστειλες τα χρώματά σου για να τελειοποιήσω
τον καμβά που άφησα πίσω...

*********** ********** **********

Σκέψεις ένα χρόνο πριν μαζί με μια φίλη...

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Διάφανο τρόπαιο...



Δε σε πήρα απόψε…


Συνάντησα εκεί έξω τη μετάδοση της απουσίας


Να ήξερες πόσο ανάγκη είχα…


Πάντα έπαιζα κρεμάλα με το αντίστροφο!

Πάντα κέρδιζε…


Τρόπαιο,

τα ορθογραφικά λάθη

της αδιάβαστης μνήμης.


Το παλτό φόρεσα

το μαύρο γυαλιστερό

που μου δάνεισες,

να περιφέρομαι εντός μου επικίνδυνα…


Στάθηκα στην απλότητα του νυχτικού μου.


Διάφανο, για να μπορεί η νύχτα την ατέλεια

να αγαπήσει…


Τούτες οι ζάρες που βλέπεις,

δεν είναι η φθορά.

Οι λέξεις που στριγκλίζουν είναι,

στις ερινύες της δικής σου ατέλειας…


Το ημερολόγιο της φήμης σου,

στην αδυναμία του τοίχου

κοντοστάθηκε…


Μια δρασκελιά είναι,

να χωρέσω τις χαραμάδες

στο κορμί μου


Μια δρασκελιά…

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009


Όταν σκόνταψα, δεν κρατήθηκα

άφησα να πέσουν οι χαραμάδες στο κενό


Όταν το κενό έδυσε τη ψυχή

άφησα του ήλιους στην αναπαράσταση

της έκλειψης


Μα όταν αναρτήθηκα ζωή,

έστειλα στο διάολο τις ερινύες

να συγκολλούν αυταπάτες


Τότε, τότε έγινα εγώ

φτιάχνοντας λέξεις αυστηρές

στα αλλήθωρα μάτια σας,

φτιάχνοντας ήχους ηγετικούς

στο κερί των αφτιών σας


Κανείς δεν κατάλαβε

πως η αλήθεια προορίζει πραγματικότητα,

πως η πραγματικότητα δυναμώνει την ευαισθησία


Όλοι εσείς,

που έχετε κατά νου τη φίμωση…